Blog

Gisteren was ik bij een theatersportwedstrijd. Ik ga wel vaker naar improvisatievoorstellingen en speel het zelf ook af en toe met een groep. Heerlijk vind ik het. Na een ochtendje impro voel ik me soms dagen lichter en lolliger. Wat kunnen we het leven soms toch serieus nemen.Naast dat ik het leuk vind, inspireert impovisatietheater mij ook. Want het is een manier om expressie te geven aan wat binnenin je leeft. In een scène stap je in een rolletje en doe en zeg je wat er spontaan in je opkomt. Veel mensen (including me) ervaren dat het dan ineens niet meer boeit wat anderen van hen denken. Je verschuilt je achter het typetje van de boer, de stewardess of de irritante collega, dus je echte ik staat even niet op het toneel. Ineens doe of zeg ik dingen die ik in het dagelijks leven niet zou durven, maar stiekem wel eens zou willen doen. Dat geeft prachtige spiegels. Want hoe ongeremd zijn we dan eigenlijk in het dagelijks leven?

Voor die leiders en managers die dagelijks denken: ‘Dit kan toch anders?’Je voelt dat er iets niet klopt.Er wordt hard geploeterd… maar het gewenste resultaat blijft uit.Strategieën blijven in de lucht hangen, samenwerking loopt stroef, communicatie landt niet.Iedereen is druk met brandjes blussen.Intussen zie je steeds meer collega's zichzelf kwijt raken.Het verzuim stijgt.

Gisteren was ik bij een toffe netwerkmiddag van ONHN (Ontwikkelingsbedrijf Noord-Holland Noord). Verschillende sprekers spraken over uitdagingen in de veranderende arbeidsmarkt: van krapte en vergrijzing tot technologische ontwikkelingen. Wat vraagt dit van ons en hoe kunnen we hiermee omgaan?Cool vond ik de speech van antropoloog Jitske Kramer, die in haar woorden benoemde wat velen bewust of onbewust zullen herkennen: “we zijn verdwaald”. Het oude systeem past niet meer in deze tijd. Wat veilig of normaal was, schuurt. Maar het nieuwe is zich nog aan het vormen. Deze overgangstijd brengt onzekerheid en chaos.

Vandaag weer een gezellig dagje de duinen in geweest met mijn samenwerkingspartner Perry Kuilboer, om ons programma ‘Leiderschap van binnenuit’ verder voor te bereiden. Heerlijk om dat zo buiten te doen. Vroeger zou ik dit soort dagen doorgebracht hebben in een vergaderzaal onder de TL-buizen. Kan nog steeds als we daar zin in hebben, maar als het even kan vind je ons in de natuur.

Afgelopen week waren we met de School voor Eigen Wijsheid op het Spaanse eiland Tenerife. Een transformatieweek noemen we het. Maar de werkelijke ervaring is niet in woorden te vatten. Wow. Wat een week.We verbleven in een luxe villa bij het strand van El Médano. Vanuit daar lieten we alles ontstaan. Intuïtief. Geheel zonder plan of programma.De intentie was simpel: plezier. Want dat is onze natuurlijke staat van zijn als mens. Vanuit plezier en ontspanning kan alles moeiteloos stromen. En ben je ontvankelijker voor inzichten en groei. Het voelde als vakantie.Was het ook.We chillden. Zwommen. Hingen halve dagen op het terras. Hadden de grootste lol. En tegelijk…Was er coaching. Teaching. ‘Werkoverleg’. En ongekende groei.Niet door hard te werken.Niet door te fixen.Maar door te vertragen. Door simpelweg aanwezig te zijn.Met aandacht.Wat er dan gebeurt, is magie. ✨ Een opstelling die spontaan ontstond, vanuit een slipper die de aandacht trok;🎾 Waardevolle inzichten op de padelbaan, waar ons spel een spiegel bood van ons dagelijks leven;🌊 Een magisch moment aan zee in het donker, waar onze gidsen dichterbij leken dan ooit;🧘 Een diepe meditatie in een wijnkelder, in een krachtig energieveld;☀️ En chillend aan het zwembad kregen we helderheid, richting en ideeën over wat we de komende tijd mogen gaan creëren.Wat we onder andere gaan creëren? Meer van zulke reizen! Naar Tenerife en nieuwe bestemmingen. Spiritualiteit op slippers 🩴😊 Hieronder een paar kiekjes van afgelopen week. Geniet lekker mee ☀️

Zaterdag ben ik met mijn vriend meegevlogen naar Thailand. Hij werkt in de luchtvaart en heeft een 5-daagse reis naar Bangkok. Ik zag mijn kans schoon om mee te gaan 😎 Mijn plan was om er nog lekker een paar weken aan vast te plakken en hier verder rond te reizen. Ben ik gek op. Maar last-minute mocht ik besluiten om toch met Erik mee terug te vliegen morgen.

Voor wie voelt dat het tijd is voor een nieuwe manier van branding en marketing. Die ziet dat er iets mist in hoe we het al jaren doen.Iets cruciaals, iets fundamenteels.Dat het gaat om energie.Om marketing vanuit de ziel.Vanuit intuïtie. Puur en authentiek.Merkontwikkeling vanuit de essentie.Vanuit wie JIJ bent...Voor diegenen hebben we een prachtig cadeau.Of nou ja, eigenlijk voor iedereen die voelt dat ‘ie dit te lezen heeft :-)Ons nieuwe inspiratie e-book ‘Merkontwikkeling vanuit de essentie’.

De afgelopen jaren heb ik half persoonlijk ontwikkelings- en coachingsland doorgecrosst. Ik vond het leuk en het bracht me veel, maar toch… bleef er iets knagen. Steeds vaker bekroop me het gevoel: dit kan toch makkelijker? Moeitelozer? Ergens klopt er iets niet, dat we van de ene therapie, retreat, plantreis of whatever naar de andere blijven rennen alsof ons leven er vanaf hangt. Ook als coach leefde ik met die vraag. Tot vorig jaar de ‘3 principes’ op mijn pad kwamen. Ook wel het ‘Inside-out Paradigma’ of ‘The Missing Link’ genoemd. De natuurwet die beschrijft hoe de menselijke ervaring totstandkomt. Niet nóg een methode, maar een simpele beschrijving van iets fundamenteels.

In mijn ‘vorige carrière’ werkte ik als communicatieadviseur. Als ‘spin in het web’ zat ik dicht op zowel de werkvloer als het management, dus kreeg ik goed mee wat er overal speelde. En werd ik veel betrokken bij verbeterprojecten en zaken die niet zo lekker liepen in de organisatie.De oplossing voor problemen werd meestal gezocht in de bovenstroom.

Gisteren hadden we weer een coachdag met onze teachers van de School voor Eigen Wijsheid. We spraken af in het Speulderbos bij Ermelo. Omdat we voelden dat we daar hadden te zijn.Zoals altijd lieten we ontstaan wat er mocht ontstaan, geheel zonder plan.We wandelenden wat.Stonden stil.Kletsten wat.Maakten grappen.Waren stil. Soms kort, soms minuten lang.Hadden lol.Gingen even huppelen.Piesten tegen een boom (ik niet hoor :-))Deden een spontane opstelling.En hadden nog meer lol.

Vorige week zag ik de film Captain Fantastic. De eigenzinnigheid, de vrijheid, het leven buiten de gebaande paden - het voelde als een feest van herkenning.De film gaat over een vader die zijn zes kinderen opvoedt in de wildernis, ver weg van de maatschappij. Geen scholen, geen supermarkten, geen WiFi. In plaats daarvan: jagen, filosoferen, muziek maken en overleven zonder enige invloed van ‘het systeem’. Maar wanneer ze noodgedwongen terugkeren naar de ‘gewone’ wereld, wordt duidelijk hoe hun levensstijl botst met wat als ‘normaal’ wordt gezien. En daar worden ze lekker rebels van :-)

Al jaren was het mijn droom. Een reizend bestaan leiden. Werken waar en wanneer ik wil. En al reizende, op flow, de wereld mooier maken. Door mensen te helpen en inspireren. Mijn licht te schijnen.