“Ik ben je echt heel dankbaar, Moniek.” Met tranen in zijn ogen kijkt Tom (fictieve naam) me aan, afgelopen donderdag. Zijn ogen zoveel zachter en helderder dan drie maanden geleden, toen hij instapte in mijn traject Leven van binnenuit. Wat is deze man gegroeid.
We staan aan de Bloemendaalse Oosterplas, bij de plek waar ik hem net de laatste sessie heb gegeven. Eerder die ochtend zitten we op een bankje, in gesprek over rust en vrijheid. Iets wat hij al steeds meer ervaart, en waar hij nu een volgende stap in wil maken. Hij verlangt ernaar zijn eigen waarheid nog vrijer te leven.
Tijdens het gesprek valt mijn intuïtieve oog op een hek.
Met daarachter een prachtig natuurspel van bomen, struiken, water en vogels.
“Is dit wat er ook in jou gebeurt?” vraag ik.
“Het gevoel dat je achter een hek staat… en dat je vrijheid daarachter ligt?”
Zijn lijf reageert met kippenvel.
En dan ontstaat de magie.
We lopen naar het hek.
Een spontane opstelling ontstaat.
Zoals altijd spiegelt de natuur alles feilloos.
In mijn begeleiding, in de vragen die ik stel, en in alles wat zich laat zien, ontvouwt zich stap voor stap wat er werkelijk speelt.
Totdat hij een uur later stevig in het gras staat.
Gezakt in een diepe rust, met een natuurlijke glans over zich heen.
Hij voelt het nu dieper dan ooit:
Echte vrijheid ligt niet aan de andere kant van een ‘hek’.
Maar in aanwezigheid bij jezelf.
Het is niet te vinden in de buitenwereld:
In een fijne relatie, een goede gezondheid, veel geld of whatever.
Alles zit al in ons.
Rust, vrijheid, kracht, vertrouwen.
Als we vanuit die plek leven, verandert alles.
En kun je oké zijn met alles.
Hoezeer het ook stormt in je buitenwereld.
En daar word ik nu blij van.
Mensen weer zien stralen, omdat ze thuiskomen bij hun ware rust, vrijheid en wijsheid.
Als we dat natuurlijke potentieel met z’n allen weer gaan ontdekken…
Wordt de wereld zoveel mooier.
Daarom doe ik dit bijzondere werk.
Met liefde.